Column: Kostelijk

Je moet er niet aan denken, maar ik doe toch maar even. Als over een paar maanden mevrouw Hirsi Ali met kogels doorzeefd zou worden, breken er voor Pauw & Witteman mooie kijkcijfertijden aan. Ik hoor het Witteman al vragen: ‘U vond in de Tweede Kamer beveiliging te duur, denkt u daar eigenlijk nog steeds zo over ?’ Na een gestotterd antwoord vol krokodillentranen en gemeenplaatsen zie ik Pauw vervolgens met zijn gemeenste lachje terloops vragen: ‘Durft u het zelf onder deze omstandigheden aan om straks zonder rijkslijfwachten de begrafenis van mevrouw Ali bij te wonen?’ Alleen Femke Halsema zal niet liegen als ze dan durft te zeggen dat aan haar handen geen druppel bloed kleeft. Wat ze trouwens beter onuitgesproken kan laten als in haar carrièreplanning is opgenomen dat ze ooit burgemeester wil worden van een gemeente met meer dan 666 inwoners.

Mevrouw Halsema lijkt me niet het type om na een moord gelijk politieke zelfmoord te plegen, en dat zou best ook eens kunnen komen omdat ze geen leger communicatieadviseurs kan betalen. Wat die gestudeerde jongens en meisjes adviseren daar kan ik soms met mijn verstand niet helemaal bij. Nadat de nieuwe burgemeester van het stadje waarin ik woon bijvoorbeeld vorige week in een interview met droge ogen beweerde dat geen hond op hem was gaan stemmen omdat ze allemaal eenvoudigweg wilden dat hij zonder gekozen te worden gelijk de troon kon bestijgen, dacht ik een uit carrièregeilheid geboren gelegenheidsargument te horen. Die krijgt van alle meer dan honderd communicatieadviseurs die op de loonlijst van de gemeente Utrecht staan straks flink op zijn donder, dacht ik. Als je communicatiekunde gestudeerd hebt moet je volgens mij namelijk kunnen bedenken dat de ruim honderdduizend stemgerechtigden die van dat recht geen gebruik wilden maken, zich door deze uitspraak zwaar geïnfantiliseerd kunnen voelen. Maar dat beseften die communicatieadviseurs blijkbaar niet, want ze sleepten de verse utrechtse burgemeester naar een stuk of tien andere interviews toe om hem hetzelfde riedeltje af te laten draaien. Om te voorkomen dat mijn burgemeester straks zo intens gehaat wordt dat de noodzaak ontstaat om hem door dure lijfwachten omringd zijn werk te laten doen, belde ik een communicatieadviseur van hem op. Niet thuis! Het kwaad is toch al geschied, dacht ik toen. En anders dan mevrouw Ali hoeft mijn burgemeester zich tenslotte geen moment zorgen te maken om de kosten van zijn beveiliging.

Groet,

Henk

Related Images:

Reageer hierop